کاردرمانی در پارکینسون

دستورالعمل‌ها می‌گویند، افراد مبتلا به این بیماری باید به یک متخصص کاردرمانی که تجربه کار با افراد مبتلا به پارکینسون، بلافاصله پس از تشخیص را دارد، مراجعه کنند. این متخصصان درک می‌کنند که توانایی انجام فعالیت‌های روزمره برای سلامتی و احساس سرزندگی شما چقدر مهم است و می‌توانند

روش‌های مختلفی برای آسانتر انجام دادن کارهایی که برایتان دشوار شده را به شما آموزش داده، و یا در صورت نیاز توصیه‌هایی در مورد استفاده از استراتژی‌ها ، تکنیک‌ها ، ابزارها ، یا تجهیزات و فن آوری‌های جدید به شما ارائه خواهند داد.

ایجاد تغییرات کاربردی مانند تغییر در چینش مبلمان و وسایل منزل به طوری که حرکت کردن در آن فضا برای شما آسانتر شود را به شما پیشنهاد خواهند داد.

راهکارها و سرنخ‌هایی به شما پیشنهاد می‌کنند که ممکن است به شما در انجام فعالیت‌ها و انجام آسانتر کارها کمک کند. این راهکارها روش‌هایی برای کمک به بیماران است تا به کمک آن‌ها بتوانند وظایف و مسوولیت‌های خود را انجام دهند.

به شما در یافتن و آموزش راهکارهایی برای انجام کارهایی که ممکن است در آینده برایتان مشکل شوند، کمک می‌کنند.

با ارائه اطلاعاتی در مورد منابع، خدمات و مزایای مختلف در دسترس، به انتخاب این خدمات در جهت حفظ زندگی خانوادگی، کار و تفریحات اوقات فراغت، به شما کمک می‌کنند.

در صورت لزوم شما را به سایر سازمان‌ها و مراکز خدماتی و درمانی، که به بیمارانی امثال شما پشتیبانی یا کمک ارائه می‌دهند، ارجاع می‌دهند، همچنین ممکن است اطلاعات و اطلاعات تماس این مراکز را در اختیار شما قرار دهند تا در صورت تمایل شما و خانواده یا دوستانتان بتوانید با آن‌ها تماس بگیرید.

در مورد مسائلی مانند رانندگی و دسترسی به سایر روش‌های حمل و نقل، یا نحوه دریافت کمک‌های کاربردی به شما توصیه‌هایی ارائه می‌کنند تا بتوانید از عهده جلسات کاری یا وظایف خانوادگی خود بربیایید. همچنین ممکن است در مورد نحوه استفاده از مجوز پارکینگ افراد معلول یا با شرایط خاص برایتان توضیح دهند.

اهداف کلی كاردرمانی در بهبودی پارکینسون

در مراحل اولیه بیماری تا بروز علائم محدودیت كاركردی یا روان‌شناختی، كاردرمانی بندرت ضرورت پیدا می‌کند. در مراحل میانی كاردرمانگران باید كاهش تحرک، عدم هماهنگی حركتی و فقدان مهارت در حركات آرام را بررسی نمایند. با توجه به مرحله بیماری الزامات كاردرمانی متغیر است. به‌طور مشخص برنامه کاردرمانی شامل به‌کارگیری استراتژی‌های جبرانی، آموزش بیمار و خانواده، اصلاح محیط و ارتباطات می‌شود. آموزش بیمار و اطرافیان او درباره مسیر بیماری قدم بسیار مهمی در این فرآیند است.

در طول مراحل اولیه این بیماری، بیمار و خانواده باید از منابع اجتماعی و گروه‌های حمایتی آگاه شود. افراد مبتلا به پارکینسون برای امور شخصی و کارهای مربوط به خانه بیشتر به دیگران وابسته هستند. ارتباط با افراد هم‌سن می تواند بخشی از حمایت های موردنیاز را فراهم كند. تغییرات در وسایل خانگی نیز ممكن است تأثیر لرزش را در طول مراحل اولیه كاهش دهد

كار درمانگر باید یک برنامه تمرینی روزانه را در نظر گیرد كه همه حركات را داشته باشد. انجام برنامه‌های ورزشی به مدت 5 تا 10 دقیقه روزانه ارجحیت دارد تا برنامه طولانی‌تر برای سه بار در هفته. در تمریناتی که برای انعطاف بدن در این برنامه در نظر گرفته می شود باید توجه خاصی به حركات تنه شود.

معمول‌ترین حالت تغییر در بدن كه با پیشرفت پارکینسون دیده می شود، حالت خمیده است. علاوه بر تمرینات انعطاف‌پذیری، كاردرمانگر باید به بیمار تکنیک‌های آرام‌سازی بدن و كنترل تنفس را آموزش دهد. دم از طریق بینی به آهستگی و بازدم از لب‌های نزدیک،، دو یا سه بار به‌طور متوالی، می‌تواند حالت آرام‌سازی را بهبود داده و بسیار مفید واقع شود.

با پیشرفت بیماری تمرینات اضافه می‌تواند باعث بهبود راه رفتن شود. تحریک شنوایی ریتمیک به‌صورت موزیک با تغییرات شدت صوت، تاثیر چشمگیری دارد. همچنین رقص می‌تواند الگوهای راه رفتن را توسعه داده و باعث فراهم كردن محیطی شاد برای بیمار شود. وقتی كندی حركت بیشتر آشكار می‌شود، بیمار مبتلا به پارکینسون باید آموزش ببیند كه بیشتر از حركات جنبشی استفاده کند. حركات نوسانی به سمت جلو و عقب برای چندین بار درحالی‌که بیمار نشسته است می‌تواند جنبش لازم برای بلند شدن از صندلی را ایجاد كند.

با پیشرفت به مرحله میانی بیماری، بیمار افت بیشتر مهارت‌های حركتی را تجربه می کند. در طول مراحل میانی پارکینسون، بیمار ممكن است در كنترل حركت گفتاری هم افت پیدا كند. اختلال حركت و تراوش آب دهانی ممكن است آنها را آشفته و بیشتر از گذشته تعاملات اجتماعی شان را محدود كند. كار درمانگر باید تمرینات حركات دهان را تقویت كرده و آموزش هایی درباره انتخاب غذا به او بدهد. میتوان از غذاهای سازگار با وضعیت او استفاده كرد تا توانایی بیمار برای خوردن بهبود یابد. اگرچه مشكلات حركتی پیشرونده، ویژگی پارکینسون است، كاردرمانگر میتواند تاثیر اختلالات حركتی در مسائل عملی را به حداقل برساند.

در طول مراحل پایانی، اختلالات حركتی و اسپاسم ممكن است باعث عدم توانایی او برای انجام امور شخصی مثل لباس پوشیدن و حمام رفتن شود.افسردگی ناشی از انجام این كارها می تواند كیفیت زندگی بیمار را به‌خطر اندازد. سرویس کاردرمانی باید تغییرات بیشتری در محیط خانه ایجاد كند تا دسترسی و كنترل مناسبی برای بیمار بوجود آید. استفاده از ابزارهایی مثل کنترل از راه دور تلویزیون یا رادیو یا پنکه، لامپ و ... می تواند مفید باشد. این کنترل باید با یک تماس كوچک (لمسی) فعال شود. ممكن است طولی نکشد كه بیمار دیگر قادر به پوشیدن لباس خود نباشد ولی با سوئیچ های مختلف كانال تلویزیون یا رادیو را انتخاب كند، نور اتاق را تنظیم كند و با حداقل حركت از كامپیوتر استفاده كند.

تمرینات کاردرمانی برای بیمار پارکینسون

تمرین دامنه حرکت

پیشرفت پارکینسون دامنه حرکات شما را کمتر و کمتر می کند. این عارضه هایپوکینزی نام دارد. با مرور زمان، راه رفتن برایتان سخت تر می شود و پاهایتان دیگر نمی توانند آزادانه به حرکت درآیند. تمرینات دامنه حرکتی باعث تقویت و افزایش حرکات شما شده و حرکت کردن را برای شما راحتتر می سازند.

در تمرینات دامنه ای شما مربی خود را دنبال می کنید. مربی که حرکات را به شکل اغراق شده تر انجام می دهد، به شما یاد می دهد تا چگونه این کار را کنید. ممکن است در حالی که یک قدم برمیدارید زانوی خود را بالا بیاورید و بازوهایتان را در یک قوس بزرگ، بچرخانید. با گذشت زمان، این تمرینات ماهیچه ها را برای افزایش بازه ی حرکتی آموزش می دهد و برخی از تغییراتی که را به علت پارکینسون در شما ایجاد شده، به قبل برمیگرداند.

حرکات تعادلی

پارکینسون می تواند هماهنگی بین چشم، گوش داخلی و پاها که باعث هماهنگی میشود را مختل کند. چنانچه احساس می کنید روی پا ثبات ندارید، احتمالا از ترس افتادن هیچ کجا نخواهید رفت.

وقتی راه رفتن را متوقف کنید، سیر نزولی شدیدی داشته و روی پایتان ثبات نخواهید داشت. یک درمانگر فیزیکی به شما تمرین هایی یاد می دهد که تعادلتان را تقویت کرده و کمک کند اعتماد به نفس از دست رفته تان برای حرکت کردن را بازیابید.

تمرینات الگوی دوطرفه

بیماری پارکینسون می تواند حرکاتی را که به صورت همزمان با یکدیگر انجام می دهد، مثلا موقع صحبت کردن دستتان را تکان میدهید، تغییر دهد. این روش درمانی کمک می کند تا بتوانید این توانایی تان را بازیابی کنید. شما تمرین هایی می آموزید که دست و پا تان را همزمان تکان دهید.

تمرینات الگوی دوطرفه میتواند شامل موارد زیر باشد:

افزایش سن و بیماری پارکینسون هر دو میتواند باعث تضعیف ماهیچه ها شود. درمان فیزیکی با تمریناتی که با وزنه های سبک و کش ها انجام می شود، به تقویت ماهیچه هایتان کمک می کند. داشتن ماهیچه های قوی شما را متعادل تر نگاه داشته و به حرکت کردن تان کمک می کند. اگر به شنا هم علاقمند باشید، برخی درمانگرها درمان های آبی داخل استخر را پیشنهاد می دهند.

• استفاده از دستگاه الپتیکال
• استفاده از دوچرخه ثابت
• کلاس رقص
• انجام تمرینات تای چی چوان
• تمرینات قدرتی

تمرینات کششی

پارکینسون ماهیچه ها را خصوصا ماهیچه های باسن و پا را سفت می کند. درمانگر به شما تمریناتی یاد می دهد یا ماهیچه های سفت و سخت شده را نرم کرده و به حرکت درآورید.