اختلالات شناختی در بیماران پارکینسون:

برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون (PD) اختلال شناختی خفیفی را تجربه می کنند.احساس حواس پرتی یا بی نظمی یا مشکل در برنامه ریزی و انجام وظایف می تواند با اختلال شناختی همراه باشد.

تمرکز در موقعیت هایی که توجه شما به چیزهای مختلفی جلب می شود، مانند یک گفتگوی گروهی، سخت تر باشد. هنگامی که فرد مبتلا به تنهایی با یک کار یا موقعیت سخت روبرو می شود، ممکن است احساس کند نیاز به کمک دارد.آنها همچنین ممکن است در به خاطر سپردن اطلاعات مشکل داشته باشند یا در یافتن کلمات مناسب هنگام صحبت مشکل داشته باشند.

همان تغییرات مغزی که منجر به علائم حرکتی می شود می تواند منجر به کندی حافظه و تفکر نیز شود. استرس، داروها و افسردگی نیز می توانند به این تغییرات کمک کنند.

اختلال شناختی قابل توجه در پارکینسون:

• اختلال در تمرکز و توجه
• مشکل در برنامه‌ریزی، مانند سازمان‌دهی یک روز پرمشغله
• مشکل در دنبال کردن یک گفتگوی پیچیده یا حل مشکلات پیچیده
• دشواری در یادآوری وقایع و یا جزئیات رویدادها
• دشواری در تصمیم‌گیری سریع

اثرات تغییرات شناختی

تغییرات شناختی که همراه با پارکینسون در مراحل اولیه است، معمولاً به یک یا دو حوزه ذهنی محدود می‌شود. و شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. مناطقی که اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند عبارتند از:

توجه

دشواری در انجام وظایف پیچیده که فرد مبتلا به پارکینسون نیاز دارد تا توجه خود را حفظ کند یا تغییر دهد.

مشکلات در محاسبات ذهنی یا تمرکز حین انجام یک کار.

سرعت پردازش ذهنی

کند شدن تفکر اغلب با افسردگی در پارکینسون همراه است.

علائم عبارتند از: تأخیر در پاسخ به محرک های کلامی یا رفتاری، طولانی تر شدن انجام کارها و مشکل در بازیابی اطلاعات از حافظه.

کارکرد حل مسئله یا عملکرد اجرایی

مشکل در برنامه ریزی و تکمیل فعالیت ها.

مشکلات در تولید، حفظ، جابجایی و ترکیب ایده ها و مفاهیم مختلف.

مشکل در رویکرد دقیق تر به وظایف.

کمبود حافظه

عقده های قاعده ای و لوب های فرونتال مغز (هر دو به سازماندهی مغز و یادآوری اطلاعات کمک می کنند) و ممکن است در پارکینسون آسیب ببینند.

مشکل در انجام کارهای رایج مانند تهیه قهوه.

ناهنجاری های زبانی

مشکلات واژه‌یابی و گفتن اینکه:” نوک زبونم هستا!..”.

مشکل در گفتار هنگام تحت فشار یا استرس بودن

بصورت کلی اگر در مورد تغییرات شناختی نگرانی دارید به پزشک خود بگویید. ممکن است لازم باشد داروی خود را تغییر دهید یا برای ارزیابی به متخصص مغز و اعصاب یا روانشناس مراجعه کنید. یک کاردرمانگر همچنین می تواند به شما در یافتن راهبردهایی برای سازگاری و مقابله با این علائم کمک کند. گفتار درمانگر می تواند به مشکلات گفتاری شما کمک کند.