آرنج گلف بازان (Golfer's Elbow)
آرنج گلف بازان (golfer’s elbow) وضعیتی است که باعث ایجاد درد در جایی می شود که تاندون های عضلات ساعد به برجستگی استخوانی سمت داخل آرنج متصل می شود؛ همچنین درد ممکن است به ساعد و مچ دست نیز سرایت کند.
این عارضه 1٪ از جمعیت عمومی را تحت تأثیر قرار می دهد و در گروه سنی 40 تا 60 سال شایع می باشد. همچنین لازم به ذکر است که شیوع این بیماری در زنان و مردان به یک میزان و یکسان است.
این عارضه به گلف بازان محدود نمی شود؛ تنیس بازان و سایر بازیکنانی که مکرراً از مچ دست خود استفاده می کنند یا انگشتان خود را فشار می دهند نیز می توانند به آرنج گلف بازان مبتلا شوند.
آرنج گلف بازان که به عنوان اپی کندیلیت داخلی نیز شناخته می شود، در اثر آسیب به عضلات و تاندون هایی که مچ دست و انگشتان شما را کنترل می کنند، ایجاد می شود. این آسیب معمولاً به فشار زیاد یا مکرر مربوط می شود (به خصوص حرکات شدید مچ دست و انگشتان).
درد نباید شما را از زمین مسابقه یا از فعالیت های مورد علاقه خود دور کند. استراحت و درمان مناسب می تواند شما را به همه چیز بازگرداند.
علائـــم
- سفتی و خشکی: ممکن است آرنج سفت شده و مشت کردن دست باعث درد شود.
- ضعف و سستی دست و مچ
- بی حسی یا گزگز: ممکن است در یک یا چند انگشت (معمولا انگشت حلقه و انگشت کوچک) منتشر شود.
علــت
همانطور که گفته شد، این عارضه در اثر آسیب به عضلات و تاندون هایی که مچ دست و انگشتان شما را کنترل می کنند، ایجاد می شود. بلند کردن، پرتاب کردن یا ضربه زدن نامناسب می‌توانند منجر به ایجاد این شرایط شوند.
علاوه بر بازی گلف، بسیاری از فعالیت ها و مشاغل می توانند منجر به آرنج گلف بازان شوند، از جمله:
- ورزش های راکتی: تکنیک نادرست در ضربه‌های تنیس می‌تواند باعث آسیب به تاندون شود. همچنین استفاده از راکت خیلی کوچک یا سنگین نیز می‌توانند منجر به ایجاد این شرایط شود.
- ورزش های پرتابی: تکنیک نادرست در ورزش‌های پرتابی یکی دیگر از عوامل ایجاد بازوی گلف بازان است. فوتبال، تیراندازی با کمان و پرتاب نیزه نیز می‌توانند باعث ایجاد این ضایعه شوند.
- تمرین با وزنه: بلند کردن وزنه ها با تکنیک های نامناسب، می تواند عضلات و تاندون های آرنج را بیش از حد تحت فشار قرار دهد.
- شغل های با حرکات فشاری و مکرر: برخی از شغل‌ها مانند ساخت و ساز، لوله‌کشی و نجاری که باعث ایجاد فشار بر روی آرنج می‌شوند می توانند باعث ایجاد و یا تشدید این عارضه شوند.
عوامل خطرزای ابتلا به آرنج گلف بازان
- سن بالای 40 سال
- انجام فعالیت های تکراری حداقل 2 ساعت در روز
- چاقی
- سیگار کشیدن
درمـــان
درمان با اجتناب از فعالیتی که باعث درد می شود شروع می شود. برای کمک به تسکین درد، از یخ استفاده کنید.
داروها: استفاده از مسکن هایی مثل ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم یا استامینوفن می تواند باعث کاهش درد شود. تزریق کورتیکواستروئید معمولاً انجام نمی شود زیرا اثربخشی طولانی مدت آنها نشان داده نشده است.
استراحت: بازی گلف یا سایر فعالیت های تکراری خود را تا زمانی که درد از بین برود متوقف کنید. اگر خیلی زود به فعالیت بازگردید، می توانید وضعیت خود را بدتر کنید.
یخ: کیسه های یخ را 3 تا 4 بار در روز و هربار به مدت 15 تا 20 دقیقه روی ناحیه درگیر در آرنج قرار دهید. برای محافظت از پوست خود، کیسه های یخ را در یک حوله نازک بپیچید. همچنین ماساژ دادن قسمت داخلی آرنج با یخ 2 تا 3 بار در روز و به مدت 5 دقیقه می تواند کمک کننده باشد.
بریس و آتل: پزشکان ممکن است برای محافظت از ناحیه آسیب‌دیده و جلوگیری از فشار بیش از حد بر آن و در نتیجه کاهش کشیدگی تاندون و عضله، استفاده از آتل را توصیه کنند.
تمرین درمانی: پزشک ممکن است تمریناتی را برای کشش و تقویت پیشنهاد دهد. علاوه بر این، روش‌های فیزیوتراپی یا کاردرمانی نیز می‌توانند مفید باشند.
جراحی: جراحی به ندرت استفاده می شود اما اگر علائم شما به درمان محافظه کارانه در مدت 6 تا ۱۲ ماه پاسخ ندهد، جراحی می تواند یک گزینه کارآمد باشد. رویکردهای جدید جراحی شامل برداشتن بافت اسکار در ناحیه ایجادکننده درد تاندون است.
استفاده از لیزر می تواند منجر به تحریک کلاژن سازی شود که باعث بهبود این عارضه خواهد شد. برای این امر، باید دوز مناسب آن اعمال شود.
یکی از روش های استفاده شده برای این دسته از بیماران، درمان با شاک ویو (shock wave) می باشد.
استفاده از طب سوزنی در فیزیوتراپی به یک فیزیوتراپیست اجازه می‌دهد تا بافت‌هایی را که به صورت دستی قابل لمس نیستند، هدف قرار دهد. این روش درمانی باعث کاهش درد و افزایش سرعت بهبودی خواهد شد.
تیپینگ (Taping)
در تنیس البو، میزان فشار روی تاندون عضلات فلکسور مچ افزایش یافته و یکی از اهداف درمانی، کاهش تنشن عضلات فلکسور است و استفاده از تیپ می تواند این هدف را برآورده سازد.